Dag 16 Quebec City

Jawel, de laatste autorit van de vakantie stond voor de boeg, die van Quebec City naar Montreal: onze allerlaatste bestemming van onze reis. Dit was nog een kleine drie uur rijden. We zijn via Trois-Rivieres gereden, want dat schijnt een iets mooiere route te zijn dan over de Transcanadian Autoroute. We wilden eerst nog naar Mont Royal in Montreal (3 x raden waar de stad haar naam vandaan heeft), van daar af heb je een mooi uitzicht op de stad. Echter stuurde de navigatie ons naar een verkeerde weg waardoor we zeg maar 'onder' dat uitzichtpunt uitkwamen bij allemaal gewone woonhuizen en waar we ook niet verder naar boven konden. Dit bezoek moesten we maar even laten schieten, want anders zouden we het niet redden om de auto op tijd voor 14.00 uur in te leveren. We zijn eerst naar het hotel gereden om in te checken en al onze bagage te dumpen om daarna dan de auto te gaan inleveren. Het auto inleverpunt zat drie blokken bij ons hotel vandaan, dus dat was wel zo makkelijk. Echter waren er nog geen kamers beschikbaar, maar na een uur of twee, zei de baliebediende, konden we waarschijnlijk wel gaan inchecken. Zo gezegd, zo gedaan. We zijn toen eerst de auto in gaan leveren, dat ging allemaal zonder problemen en toen het 2 uur was geweest zijn we weer richting het hotel gelopen. Onze bagage konden we overigens in de bagageruimte gooien, iets waar we op de vertrekdag ook gebruik van moeten gaan maken met onze avondvlucht. Aangekomen in het hotel konden we dan eindelijk inchecken, maar toen kregen we het hoor. Onze reservering stond niet in het systeem van het hotel. Fijn! Of we effe booking.com konden bellen om de situatie uit te leggen. Ik uiteraard booking.com bellen, maar naar een Nederlands nummer. Na 7 minuten aan de lijn gehangen te hebben zonder iemand te spreken ging me dit echt te veel geld kosten. De baliebediende gaf me een of ander internationaal nummer en die zou dan niet zo duur zijn als ik die vanaf hier belde. Na weer iets van 8 minuten aan de hoorn kreeg ik eindelijk iemand aan de lijn. Ik legde de situatie uit en de callcentermedewerkster ging voor me bellen naar het hotel. Naar de hotelbediende dus die voor mijn neus stond! Ik vond het sowieso al belachelijk dat we dit zelf moesten uitzoeken, maar goed. Ik weet niet wat ze allemaal hadden besproken, maar ze kwam weer terug aan de lijn nadat ze me in de wacht had gezet en zei dat het hotel het verder vanaf hier zou afhandelen. Zonder dat wij wisten bij wie de schuld nou echt lag, beweerde booking dat het de fout van het hotel was en andersom. Het hotel beweert nu nog steeds dat booking.com de reservering niet had doorgegeven. Het is ons om het even, maar wij vonden het belachelijk dat het hotel dan niet even zelf contact op nam met booking! Wij hebben zelf namelijk nergens een fout gemaakt. Volgende probleem was dat om een of andere vage reden heel het hotel vol zat en de rest van de stad ook. Volgens de hotelmanager, die zich (gelukkig) ook met ons kwam bemoeien vroegen ze bij andere hotels nu 500 dollar per nacht. It's crazy, zei hij. Na eigen onderzoek bleek die 500 dollar wel een beetje onzin, maar er zaten inderdaad hotels bij die dat voor deze nacht vroegen. Achteraf zijn wij er nu dus achter dat vanwege het 375-jarige bestaan er een happening is bij de Jacques Cartier Bridge op woensdagavond 17 mei. Al het openbaar vervoer is op deze dag ook gratis. Gek dat de hotelmanager hier dan niks van af wist, maar hij wist gelukkig wel dat Feyenoord kampioen was geworden, dus dat was wel weer fijn voor hem. Maar hij ging in ieder geval zijn best doen om een kamer voor ons te regelen, en hij is zijn afspraak nagekomen. Het enige is dat we nu wel op een verdieping zitten waar kamers verbouwd zijn, dus de hal ruikt een beetje apart, en hebben we een king size bed in plaats van twee queen size bedden, maar goed, na 1,5 uur wachten in totaal (!) waren we allang blij dat we een kamer hadden. De kamer verder is helemaal prima en het bed ligt ook heerlijk. Maar we hebben nou nooit eens het geluk om op de 15e verdieping ofzo te zitten met zo'n mooi uitzicht over de stad ;). Nee, wij kijken uit op een mooi steegje waar de achterkant van de domino's zit dus we zien bezorgauto's af en aan rijden. Verder woonde er linksonder van wat wij vanaf ons balkon konden zien een (denk ik) zwerver. Een verlaten plek zonder dak, waarvan hij zijn 'woning' van heeft weten te maken. Maar let op! Nu komt het spannende deel van het verhaal. Aan de overkant van de straat zat namelijk een of ander lucht afvoerput waarvan hij probeerde het rooster aan de bovenkant open te maken. Hij haalde de ene na de andere klustool uit zijn 'woning' om de klus te klaren. En jahoor, het lukte hem. Heel veel bouten en schroeven zaten muurvast, maar hij wist ze los te maken. Oja, hij heeft ook een hond, die loopt de hele dag bij hem in de buurt en die houdt hij ook goed in de gaten! Zodra hij meer dan 20 meter van zijn zijde wijkt, loopt hij scheldend en tierend naar hem toe om hem terug te halen. Maar goed, het gat was open. Hij liet het rooster op een kier staan door een baksteen ertussen te zetten. De reden dat deze man zo actief bezig was, was dat hij in die afvoer een iPhone had zien liggen, en die was volgens hem (ja, want hij wist dat wij stonden te kijken, dus af en toe richtte hij zijn innerlijke gesprek ook richting ons) wel zeker 150 dollar waard. De andere helft konden we niet echt verstaan, want hij mistte denk ik wat tanden. Maar nu, het gat was open, maar nu moest hij nog beneden zien te komen. Een diepte van zeker 6 meter. Daar had hij ook een mooie oplossing voor. Hij pakte twee lange houten balken die in de buurt stonden (ik geloof niet dat ze van hemzelf waren) die moesten gaan dienen als ladder. Met bouten 'schroefde' hij de latten aan elkaar. Het schroeven was eigenlijk met een halve vierkante baksteen de bout erin rammen. Om de ongeveer 40 cm sloeg hij er weer een bout in als trede. Pas toen beseften we dat hij dit staaltje bouwwerk als ladder wilde gaan gebruiken. Na ongeveer een half uur was de ladder klaar (ja, we stonden nog steeds gefascineerd te kijken). Een domino's medewerker was inmiddels bij de achterdeur van zijn werkgever en schoot de arme man te hulp. Terwijl hij de ladder vasthield klom de man naar beneden. Een paar minuten later kwam hij weer boven... jawel: mét iPhone. Ladder weer weggehaald, rooster weer dicht gedaan, alsof er niets gebeurd is, hahaha. Dit was het verhaal van de zwerver en de ladder. We hebben het laatste stukje op beeld vastgelegd ;).
Toen was het toch echt tijd om iets te gaan ondernemen, we hadden immers al genoeg tijd verloren door het incheckgezeik. Voordat we naar Mont Royal gingen (poging twee) zijn we eerst een hapje gaan eten bij Notre-Boeuf-de-Grace. Daar was het happy hour dus hebben we een lekker biertje bij het eten besteld, niet wetende dat we het grootste glas hadden gekregen, dus zo 'happy' was de prijs uiteindelijk niet.
Bij het metrostation aangekomen wilden we een kaartje voor 3 dagen kopen, maar toen hoorden we dat het openbaar vervoer de volgende dag op 17 mei gratis zou zijn. En ook dit was weer vanwege de festiviteiten van het 375 jarige bestaan. Het was dus voordeliger om een kaartje nog voor de avond te kopen en dan op onze vertrekdag ook weer een los dagkaartje te kopen. Met het openbaar vervoer was het nog een aardige onderneming om bij Mont Royal te komen. We hebben de bus gepakt. Vervolgens moesten we ergens overstappen, maar daar was de volgende bus die we nodig hadden net weg, dus hebben we het laatste stuk maar gelopen. Berg op. We hadden nog wat energie over gelukkig, dus dat ging gelukkig wel, maar het was een lange weg naar boven. Vooral als je allebei vreselijk nodig moet plassen ;). Bij het park aangekomen stond er wel een huisje, maar die was al dicht. We waren inmiddels al op het punt om eventueel ergens achter een boom te gaan zitten/staan, maar het was erg druk in het park. We liepen verder naar het uitkijkpunt op Mont Royal en gelukkig! Daar was ook nog een groot gebouw waar je wat eten en drinken kon kopen en er zaten ook wc's. Ook niet zo gek, want dit uitkijkpunt was erg populair, je hebt namelijk een schitterend uitzicht op de skyline van Montréal. Het was rond zonsondergang dus we hebben er nog eventjes gezeten totdat de zon onder was. Er stond ook een piano op het plein waar elke willekeurige passant op kon gaan spelen. Er zaten heel wat talenten tussen. Hoe meer publiek er rond de piano stond, hoe beter de performance. Hierna was het nog niet klaar voor vandaag, want we wilden graag nog naar het casino! Het casino van Montreal is namelijk gelegen op een zeer mooie locatie op een eiland voor de kust van Montreal en schijnt heel groot te zijn. Wederom hadden we weer het ov nodig om er te komen. Door de afgelegen locatie was het juist vrij onhandig om er met het ov te komen, maar ja, we hadden toch geen auto meer, dus het kon niet anders. Bijna 20 minuten lopen was het vanaf het metrostation naar het casino. We kwamen er later achter dat ook hier nog een shuttlebus tussen zat maar die hadden we op de heenweg even gemist. Het was inderdaad een prachtig casino en er waren meerdere verdiepingen met ontelbare gokkasten en speeltafels. Eén zaaltje trok vooral de aandacht bij ons, hier waren een aantal live spellen bezig. We moesten even toekijken om precies te ondervinden hoe het werkte, maar als je achter een scherm ging zitten had je het al snel door. Voor was een podium met een croupier die in zijn eentje meerdere spellen bediende. Op jouw schermpje kon je dan meedoen aan die spellen en je kon zelf dus ook meerdere spellen tegelijk spelen. Black jack, roulette, dobbelspel en nog twee spellen die we niet kenden. Er draaide wel erg harde muziek, maar dit hoorde bij het hele spektakel. Uiteindelijk heel entertaining en hier hebben we ons dan ook wel even vermaakt. Hopelijk komt er ook zoiets in Rotterdam ;). Wat ze ook mogen hebben in de Nederlandse casino's is een selfservice voor drinken! In Canada kun je namelijk zelf gratis fris, water, koffie of thee pakken. Heel fijn! Het was inmiddels al laat, maar iets na twaalven moesten we dan echt wel weg, want anders reed er geen openbaar vervoer meer en konden we met de taxi terug. Geen optie dus :). De verbindingen waren uiteindelijk heel snel en voor enen waren we weer terug in ons hotel Comfort Suites. Al met al een hele leuke vermakelijke dag gehad ondanks de vertraging in de middag.

Aantal km gereden: 264 km
Aantal stappen gelopen: 17.797