Dag 18 Montreal - Brussel

De laatste dag is dan toch aangebroken. Wat gaat dat ontzettend snel altijd. We hoefden pas om kwart voor 8 in de avond te vliegen, dus veel haast hadden we vandaag niet. De temperaturen waren inmiddels de laatste twee dagen opgelopen tot 28 graden, dus we deden lekker rustig aan. En wat kun je nog doen, zo'n laatste dag? Als je ook nog afhankelijk bent van je achtergebleven koffers in de opslagruimte van het hotel. We hebben dus lekker rustig aangedaan, hebben lekker uitgeslapen, zijn een ontbijtje gaan eten en zijn nog eventjes gaan liggen. De airco is echter niet fantastisch en rond 11 uur in de ochtend was het dan ook aardig warm in bed en zijn we er uit gegaan. We mochten tot 12 uur uitchecken en we hebben dan ook 5 voor 12 uitgecheckt :). De koffers konden we kwijt in de daarvoor bestemde bagageruimte in de lobby. Er stonden nog meer koffers van reizigers die waarschijnlijk ook vandaag terug zouden vliegen naar hun bestemming van herkomst. We waren van plan rond een uurtje of 4 de bus te pakken richting het vliegveld, een goede 40 minuten zou dit nog zijn. We hadden dus nog 4 uurtjes om te besteden in het centrum van Montreal. We hadden eerder een paar blokken verderop een leuk park gezien midden in de stad, dus dat leek ons een mooie plek om de laatste uurtjes in de zon en de hitte te vertoeven. Gelukkig stond er een windje, want anders was het er erg heet geweest, maar de wind op dit stuk was zo hard, dat je regelmatig je spullen vast moest pakken, anders kon je die even later op tientallen meters afstand weer op gaan rapen. We hadden een lekker plekje in het gras en even later op een bankje. Een tijd lang ging het dagelijks leven van Montreal aan ons voorbij. Een gemoedelijke stad. Een jochie liet zijn (lege) beker drinken vallen en deze rolde de straat op richting het drukke autoverkeer. Hij rende er even achteraan, maar besloot toch dat dit iets te gevaarlijk was en staakte zijn reddingspoging. Het was rond lunchtijd, dus alle kantoren in de buurt liepen leeg en de straten werden gevuld met diverse werknemers. Na een uurtje of twee hadden we wel genoeg mensen gezien en begonnen we ons te vervelen (ja, al vrij snel altijd) en toen zijn we een heerlijke crepe gaan eten bij een crepe tentje. Van alles kon je erop nemen. Het was bloedheet in de zaak, maar een verdieping hoger kon je ook zitten en daar stonden de ramen wagenwijd tegen elkaar open, zodat het redelijk vertoeven was daar. Helaas geen airco. Na ons crepeje zijn we nog maar even terug gegaan naar het parkje, want het was nog te vroeg om naar het vliegveld te gaan. En in het park waaide het zo heerlijk. In de rest van de stad was het bloed verziekend heet. Alle wind kwam daar samen, ofzo. Na nog eventjes chillen was het dan toch tijd om naar het vliegveld te gaan, het was pas half 4, maar goed, dan zouden we in ieder geval op tijd zijn. Met bus 747 zouden we bij het vliegveld komen. Het kon niet anders dan dat ze deze bus expres zo hadden genoemd. Eerder hadden we gezien dat deze lijn 2 dollar kostte, maar toen we bij de bushalte stonden, stond er ineens 10 dollar op het bord. We gokten het er maar op (met ongeveer 9 dollar op zak) en bij het instappen bleek het inderdaad 10 dollar per persoon te zijn om bij het vliegveld te komen. Oeps, dat hadden we dus niet. De buschauffeur vroeg nog hoeveel we dan wel op zak hadden, maar dat was helaas niet genoeg zei hij. Later bleek dat een gewoon ritje dus 2 of 3 dollar was met de 747, maar als je specifiek naar het vliegveld wilde, was dat dus meer. Toch nog een aardig bedrag. De chauffeur was zo vriendelijk ons een stukje mee te nemen tot we bij een halte stopten waar we een kaartje konden scoren. In de bus kon je natuurlijk alleen weer met munten betalen. Niet echt heel erg modern. Toen we de juiste kaartjes hadden zijn we gaan wachten op de volgende bus. Een enorme rij stond er inmiddels. Wij waren samen met een paar andere reizigers de enigen met koffers, dus wij vonden wel dat we 'voorrang' hadden op de mensen zonder hutkoffer en gingen vooraan in de rij staan achter mensen met een koffer. Uiteraard is dit geen Nederland, dus mensen zeggen hier wat van. We werden binnen een minuut aangesproken door de mensen waar we (nota bene) achter stonden: 'There is a line'. Oh, echt???? Goh, dat hadden we nog niet gezien. Walter liep meteen naar achteren in de rij, en na wat geïrriteerd te zijn door de opmerking schuifelde ik langzaam maar zeker ook maar naar achter met mijn koffer. Maar nu komt het grappige. De mensen van de opmerking hadden namelijk naast hun gewone koffers ook 1 huge koffer met geen idee wat erin zat bij zich. De volgende bus die eraan kwam zat stampesvol. Vlak daarachter kwam de volgende bus al meteen. Deze bus was een stuk leger. Omdat die huge koffer van die mensen niet in die eerste bus paste, werden ze door een medewerker naar de tweede bus toegeleid, waar ze echter ook niet in mochten! En wij mochten zo instappen. De tweede bus was precies naast onze voeten gestopt achterin de rij achter de eerste bus. En hij wees ons direct aan dat wij er als eerst in mochten met onze koffers. Naja, je snapt natuurlijk wel dat we ons een ongeluk lachten ;).
Gelukkig waren we op tijd vertrokken, want we raakten in de file! Het was erg druk op de weg. De hele bustocht heeft zo denk ik nog wel een uur geduurd. Op het vliegveld aangekomen wilden we inchecken bij de incheckbalie. De grondstewardess verwees ons echter eerst naar de incheckautomaten. We wisten al dat dit missie kansloos was, want op de heenweg hadden we ook niet online kunnen inchecken en een paar uur voor deze terugreis hadden we ook al geprobeerd online in te checken, maar tevergeefs.