Dag 1 Brussel - Montreal

Het is nu 6:30 in de ochtend en ik zit nu in de kamer van het Capital Hill hotel & suites in Ottawa. Nu ik toch ruim een uur niet meer in slaap kan komen lijkt me dit een mooi moment om de gebeurtenissen van onze eerste dag op digitaal papier te zetten. Deze eerste dag stond in het teken van regen, regen, regen, krijsende kinderen in het vliegtuig en nog meer regen. Gisterochtend vroeg zijn wij om 05:15 uur door Walter zijn ouders naar het vliegveld van Brussel gebracht. Afgelopen oktober, toen wij naar Dusseldorf moesten voor de reis naar Florida was er onderweg een wegopbreking, waardoor we uiteindelijk krap in tijd kwamen te zitten. Omdat we dat deze keer te allen tijde wilden voorkomen zijn we maar extra vroeg vertrokken. We waren nu echter zo vroeg op Brussel dat we nog bijna een uur moesten wachten om in te checken. Nu al vermoeid moesten wij het eerste deel van onze vakantie dus doorbrengen in de hal waar vorig jaar de aanslagen hebben plaatsgevonden. Dat de veiligheidsmaatregelen nog steeds op scherp stonden, was duidelijk te zien. Militairen met hun trouwe hondenvriend liepen rondjes door de hal, met een mitrailleur in de schietklare houding. Bij de douane werd uiteraard Walter er weer uitgepikt voor controle. Zijn schoenen moesten uit, want daar zaten bommen in en zijn handen werden gecheckt op kruid-resten en vervolgens geanalyseerd. Toen er niks op de handen werd aangetroffen en zijn schoenen ook bom-vrij waren mochten we onze weg vervolgen. Daarna zaten we dan eindelijk bij de gate te wachten totdat we mochten boarden. 'Star Alliance' stond er op het vliegtuig. Toen ik dit vertelde tegen Walter moest er natuurlijk uitgebreid onderzoek naar dit toestel gedaan worden (nog altijd de gevreesde vliegangst) en na een online zoektocht was hij er achter gekomen dat dit toestel afgelopen januari nog een landing heeft moeten maken door het wegvallen van de cabinedruk. Niet erg dat hij vliegangst heeft, maar met dit soort dingen betrekt hij mij er ook bij, waardoor ik, terwijl ik aanvankelijk erg kalm was, ook altijd de zenuwen krijg. Afijn, we zitten eindelijk klaar voor take-off, hebben we vertraging omdat er nog 5 passagiers missen. Na een klein half uur wachten vindt de piloot het welletjes geweest en laat de koffers van deze passagiers uit het toestel verwijderen. Eindelijk zijn we op weg naar Canada! Finally! We rolden en rolden en er kwam maar geen eind aan. Hoe lang was deze opstijg baan? Gingen we er rijdend naartoe? :D Gelukkig nog voordat we het gras inreden ging het toestel de lucht in. Meteen werden we de door de copiloot gewaarschuwd dat we eerst even door wat turbulentie heen moesten boven Engeland. Na dit eerste uur wiebelen hebben we eigenlijk een vrijwel perfecte vlucht gehad. Opvallend was dat we opgesloten zaten met een hoog percentage passagiers onder de 4 jaar, wat resulteerde in multipele krijstaferelen op diverse locaties om ons heen. Links voor ons zat nog een aparte meneer, die voordat we opstegen zijn mondkapje even moest opzetten en diverse rek en strekoefeningen, al zittend, uitvoerde. Na een vlucht van 7 uur kwam de luchthaven van Montreal eindelijk in het zicht. Niet voor ons, want wij zaten in het middenpad, maar voor de piloten en raampassagiers moest dit ongetwijfeld zichtbaar zijn geweest. Okee, de laatste 5 minuten dan, want het was zo bewolkt als de pest. Landen in een vakantieland in de regen, dit kan ook weer van ons lijstje afgestreept worden. Helaas staat dit gebied ook niet erg bekend om zijn prachtige weer. Het was erg Nederlands-achtig, dus het vakantiegevoel zat er nog niet erg in. Ik merk dat mijn blog alweer een record aantal regels begint te omvatten, dus ik ga (proberen) de rest wat in te perken ;). Aangekomen op het vliegveld is de eerste logische volgende stap natuurlijk de douane. Ik kan deze stap gewoonlijk natuurlijk makkelijk overslaan, maar we kwamen precies weer bij de verkeerde douane beambte terecht, zo leek het. Hoeveel cash hebben jullie? Wat komen jullie hier doen? Staat hier (wijzend naar het blaadje) 10 of 18 dagen? Ik had toch echt een hele duidelijke 8 geschreven. Wat komen jullie hier doen? Wat doen jullie voor werk in Nederland? Hebben jullie alles al geboekt? Mijn god, wat een overhoring. Gelukkig hadden we de test doorstaan en kregen een (niet zo mooie) stempel in ons paspoort. Door naar de bagageband. Huh? We hebben bijna drie kwartier bij de douane gestaan en de koffers zijn er nog steeds niet? #Watisditnouweer? Bleek dat ze vrolijk op een andere band waren uitgeladen en ze vonden het grappig om dit pas na een half uur om te roepen. Haha. Het was inmiddels bijna twee uur, dus dat was mooi getimed om de auto op te halen die we om 14.00 uur gereserveerd hadden. Na een intensieve zoektocht thuis online hadden we een mooi bedrag gevonden voor 16 dagen autohuur voor een dodge charger. Via een Duitse website, dat dan weer wel :D. Het ophalen van een auto is nog niet eerder zo snel gegaan! Binnen ongeveer 4 minuten was alles ondertekend en kregen we de autosleutel mee, maar helaas waren er geen dodge chargers beschikbaar op het moment :(. Maarrr, hierdoor hebben we een gratis upgrade gekregen naar een Chrysler 300S waardoor we nu in een auto uit de premium special klasse rijden. Wat een vette bak zeg! Nou, gaan met die banaan dan maar. Door van tevoren offline maps te hebben gedownload voor google konden we zo onze weg navigeren naar onze eerste bestemming van deze vakantie: Ottawa. Ik had nog een en ander op het programma voor vandaag, maar dit is wel anders als je je dit thuis achter de computer bedenkt dan wanneer je doodmoe ter plaatse bent. Je wilt dan maar 1 ding: slapen. We hebben toen besloten om nog langs de Rideau Falls te rijden (waar we uiteindelijk langs zijn gereden zonder dat we het konden zien) en zijn toen een hapje gaan eten bij Bite Burger house. Ik had de special van vandaag, de burger met geitenkaas en bacon en Walter de 'bite me'. Het snelle serveren, ook hier in Canada, beviel ons weer prima en het was heerlijk. Vervolgens zijn we in gaan checken in ons 1e hotel. Toen Walter buiten in de auto aan het wachten was (want het ligt midden in het centrum) werd hij nog bijna aangereden door een vrouw in een grote witte Toyota. Hij wist niet wat ze allemaal aan het doen was, maar maakte allerlei rare manoeuvres voor hem en botste hierdoor een paar keer bijna bovenop. Een wat oudere vrouw stapte uit de wagen, maar wat ze nou aan het doen was en wat haar intentie was, is ons nog steeds een raadsel. Dat ze weinig talent had voor autorijden, stond in ieder geval vast. Na het inchecken konden we de auto kwijt aan de achterkant van het hotel. Wat een vreselijk kleine parkeerplaats met nog wel een onderdek en een bovendek. Dit is ook weer een typisch geval van midden in de stad parkeren. Tijdens het inchecken wist de baliebediende ons te vertellen dat we autosleutel na het parkeren bij de balie in moesten leveren omdat ze dikwijls auto's moesten verplaatsen. Walter was dit 'per ongeluk' vergeten en we stonden ook op een plek waarbij ze hem echt niet meer hoefden te verplaatsen. Dus. Rond kwart over 6 waren we in onze hotelkamer. Voor een stadshotel een heerlijk ruime kamer met een kingsize bed (wel 1 grote deken, hel! Haha) en twee grote stoelen een een bureautje met koffiezetapparaat waar ik nu mijn blog tik. Helaas op de 3e verdieping maar (die pech lijken we vaker te hebben) en het uitzicht reikt dus niet verder dan een aantal muren van kantoorgebouwen. Kwart over 6 vonden we nog wel heel erg vroeg om te slapen, dus we besloten er nog even uit te gaan op zoek naar een supermarktje waar we wat eten en drinken konden kopen voor op de hotelkamer. Na een aantal blokken door de zeikende regen te hebben gelopen, want we hadden natuurlijk geen paraplu, kwamen we eindelijk een supermarkt tegen. Een hele grote meteen, midden in de stad. Bij het afrekenen raakten we aan de praat met de caissière, die onze boodschappen in 4 lagen tasjes aan het inpakken was, omdat we zo'n end terug moesten lopen. How cute. Deze madam had een poosje in Duitsland gewoond en gestudeerd, maar toen ik vroeg of ze wist waar Nederland dan lag, moest ze toch even haar wenkbrauwen fronzen. Met het antwoord dat er wel heel veel landen rondom Duitsland lagen hebben we dan maar genoegen genomen. Volgens ons vroeg ze zich af wat we hier in godsnaam als toeristen deden en ze raadde ons Halifax aan. Leuk, maar niet in te plannen in onze route. Dat ligt namelijk aan de oostkust en ligt op 14 uur rijden. Grapjas. Verder verontschuldigde ze zich nog voor het weer. Normaal was het hier nóóit zo regenachtig ;). Ten slotte liepen we het stuk terug naar ons hotel weer door de stromende regen en in de hotelkamer hebben we ons lekker opgefrist en zijn daarna als een blok in slaap gevallen rond een uurtje of 8. Tot morgen! (Sorry, blog toch niet zo ingekort als gehoopt). En o ja, heb je wel eens Canadees geld gepind? Dat is echt heel apart geld. Heel glad een voor een klein deel doorzichtig. Weird. En o ja, onze impressie van Canada tot nu toe: Frankrijk in het groot met een vleugje Amerika. Maar wie weet wordt dat nog bijgesteld. We zijn gisteren in ieder geval van het Franse deel Quebec naar het Amerikaanse deel Ontario gereisd. Weinig foto's, want moe en bud-weer.

Aantal kilometers gereden: 183
Aantal stappen gezet: 11.078 (7 km)