Dag 4 Huntsville (Algonquin Provincial Park)
Ganz kaput, dat zijn we :). Vandaag een hele actieve dag gehad. We hebben namelijk drie trails in het Algonquin gehiked, en met recht 'gehiked', want van vlakke geasfalteerde ondergronden was absoluut geen sprake. We kochten aan de west gate een nieuwe permit voor vandaag (helaas doen de provinciale parken in Canada niet mee aan het 150-jarige bestaan van Canada, anders hadden we gratis toegang gehad). Door het park loopt eigenlijk gewoon een snelweg waar iedereen overheen kan rijden, maar als je dan van het park gebruik wilt maken dan moet je die permit op de parkeerplaatsen van de trails op je dashboard leggen zodat ze kunnen zien dat je hebt betaald. We begonnen met de Booth's rock trail, 5 km lang, vervolgens hebben we de lookout trail gedaan (2 km) en als laatste (aan het einde van de dag hebben we altijd hele goede ideeën) hebben we de Track & Tower trail gedaan (7.7 km lang). De eerste en laatste waren zeer pittige trails, die voelen we nu dan ook wel in onze spiertjes. Veel hoogteverschillen, ontelbare boomwortels die we moesten ontwijken, rotspartijen, omgevallen bomen en modderige poelen. Elke zoveel meter was er weer een uitdaging. Onze voeten zijn in allerlei mogelijke posities gezet. Maar dit is wel wat zo'n trail nou enorm leuk maakt. Je bent echt ergens mee bezig. Bij alle trails werden we beloond met een prachtig uitzicht over het park. Helaas was het vandaag vrij bewolkt, dus ik kan me voorstellen dat wanneer het helemaal zonnig is, de uitzichten nog beter uit de verf komen. Of nóg mooier, tijdens de Indian summer in het najaar zijn alle bomen hier in verschillende herfstkleuren, dat schijnt er geweldig uit te zien.
Toen we 10 minuutjes bezig waren met de laatste trail zei Walter opeens: shit, we zijn vergeten die permit op het dashboard te leggen. En jahoor, je raadt het natuurlijk al. Vermoeid en uitgeteld kwamen we het parkeerterrein op gestrompeld en vonden een mooie bon onder onze ruitenwisser. 'Fail to show park permit'. Mooi omschreven ook, want we hadden er inderdaad wel gewoon 1, maar hebben gefailed om hem op het dashboard te leggen. Mooi gedekt dus, haha. We besloten om met de bon en het betaalbewijs naar de west gate te rijden, misschien kunnen ze hem nog intrekken. Maar eenmaal daar aangekomen was het na 18 uur en was het station natuurlijk al dicht. Tsja. Wat nu? Als we de bon niet betalen (30 Canadese dollars) dan mogen we in het vervolg geen permit meer voor dit park aanschaffen, mits we de boete en de tegen die tijd openstaande rechtbankkosten betalen. Bij het kopen van de permit hebben ze noch naar het nummerbord van de auto gevraagd, noch naar mijn naam. Dus mochten we ooit weer dit park in willen, weten ze echt niet meer dat wij degenen zijn van de boete :D.
Eenmaal terug in Huntsville zijn we koud en klam Chuck's Roadhouse bar & grill binnengegaan. Ik ben voor de chicken fingers gegaan en Walter, bang dat de steak van 10 dollar tegen zou vallen, voor een cheeseburger. We moesten een aardige tijd wachten voordat het eten opgediend werd. Het voelde misschien nog langer omdat we zo klam waren van de inspanningen van vandaag en het liefst zo snel mogelijk onder een hete douche wilden stappen. Het eten smaakte prima, zeker voor de prijs. Bij dit restaurant hebben ze trouwens een 'honest fee'. Bij alle prijzen die je op de kaart ziet staan komt er dan nog 3% bij. Voor een burger van 5 dollar betaal je dus eigenlijk 5.15 dollar. En dan natuurlijk nog de sales tax. Maar ze hebben deze fee, omdat (let op), wanneer ze de prijzen op de menukaart zouden verhogen, je dan duurder uit zou zijn. Wij snapten dit verhaal niet helemaal. Het is inderdaad duurder wanneer ze de prijs van de burger bijvoorbeeld zouden verhogen naar 5,50 dollar, maar waarom dan niet gewoon de prijs van 5.15 dollar op de kaart zetten??? Wie het weet mag het zeggen. Wij hadden het nog niet eerder gezien.
Aangekomen in het motel hebben we een heerlijke douche gepakt (na inspanning voelt dit altijd extra lekker) en zijn daarna rond 22.00 uur, moe maar voldaan, als een blok in slaap gevallen.
Afstand gereden: 183 km
Aantal stappen gelopen: 26.320 (17.3 km, 113 verdiepingen)
Toen we 10 minuutjes bezig waren met de laatste trail zei Walter opeens: shit, we zijn vergeten die permit op het dashboard te leggen. En jahoor, je raadt het natuurlijk al. Vermoeid en uitgeteld kwamen we het parkeerterrein op gestrompeld en vonden een mooie bon onder onze ruitenwisser. 'Fail to show park permit'. Mooi omschreven ook, want we hadden er inderdaad wel gewoon 1, maar hebben gefailed om hem op het dashboard te leggen. Mooi gedekt dus, haha. We besloten om met de bon en het betaalbewijs naar de west gate te rijden, misschien kunnen ze hem nog intrekken. Maar eenmaal daar aangekomen was het na 18 uur en was het station natuurlijk al dicht. Tsja. Wat nu? Als we de bon niet betalen (30 Canadese dollars) dan mogen we in het vervolg geen permit meer voor dit park aanschaffen, mits we de boete en de tegen die tijd openstaande rechtbankkosten betalen. Bij het kopen van de permit hebben ze noch naar het nummerbord van de auto gevraagd, noch naar mijn naam. Dus mochten we ooit weer dit park in willen, weten ze echt niet meer dat wij degenen zijn van de boete :D.
Eenmaal terug in Huntsville zijn we koud en klam Chuck's Roadhouse bar & grill binnengegaan. Ik ben voor de chicken fingers gegaan en Walter, bang dat de steak van 10 dollar tegen zou vallen, voor een cheeseburger. We moesten een aardige tijd wachten voordat het eten opgediend werd. Het voelde misschien nog langer omdat we zo klam waren van de inspanningen van vandaag en het liefst zo snel mogelijk onder een hete douche wilden stappen. Het eten smaakte prima, zeker voor de prijs. Bij dit restaurant hebben ze trouwens een 'honest fee'. Bij alle prijzen die je op de kaart ziet staan komt er dan nog 3% bij. Voor een burger van 5 dollar betaal je dus eigenlijk 5.15 dollar. En dan natuurlijk nog de sales tax. Maar ze hebben deze fee, omdat (let op), wanneer ze de prijzen op de menukaart zouden verhogen, je dan duurder uit zou zijn. Wij snapten dit verhaal niet helemaal. Het is inderdaad duurder wanneer ze de prijs van de burger bijvoorbeeld zouden verhogen naar 5,50 dollar, maar waarom dan niet gewoon de prijs van 5.15 dollar op de kaart zetten??? Wie het weet mag het zeggen. Wij hadden het nog niet eerder gezien.
Aangekomen in het motel hebben we een heerlijke douche gepakt (na inspanning voelt dit altijd extra lekker) en zijn daarna rond 22.00 uur, moe maar voldaan, als een blok in slaap gevallen.
Afstand gereden: 183 km
Aantal stappen gelopen: 26.320 (17.3 km, 113 verdiepingen)
Wat voor keutels?!
Op het randje ;)
Reacties
Een reactie posten