Dag 7 Toronto

Vanochtend werden we om 07.00 uur gewekt. Helaas niet door de wekker, maar door onze naaste buren. Er zat namelijk een vrouw met twee jongetjes rond de 6 en 8 jaar naast ons. En we zaten in een kamer waar zo'n tussendeur inzat. Feest! We hebben nog een uur lang geprobeerd in slaap te komen, maar tevergeefs. We gingen toen maar opstaan om de city of Toronto te gaan verkennen. We zijn met de auto naar een metrostation gereden, Downsview station. Normaal betaal je hier 5 dollar om een dag te staan, maar het was onze lucky day, want in het weekend betaal je niets! Aangezien het parkeren in downtown Toronto onbetaalbaar en onhandig is besloten we alles met het openbaar vervoer te doen. Op Downsview hebben we een dagkaartje gekocht. We dachten dat dit 12,50 dollar per persoon zou zijn, maar je mag met 1 volwassene en 5 kinderen of 2 volwassenen en 4 kinderen op één kaartje. Dus ook gewoon met twee volwassenen. Dit was lekker voordelig reizen zo! Onze eerste stop met de metro was bij Casa Loma. Dit kasteel is in 1914 gebouwd voor Sir Henry Mill Pellatt (een financier) als residentie. Het ziet er niet onaardig uit. Leuk optrekje. Het was er erg druk, want er was net een bus met Aziaten uitgestapt. Naast Casa Loma liggen de Baldwin Steps. Bovenaan deze trappen heb je een leuk uitzicht op een klein stukje van de skyline van Toronto. Een aantal fanatieke hardlopers waren meerdere keren de trappen aan het oprennen. We zijn teruggelopen naar de metro om naar het volgende punt te gaan. Bij Osgoode Station zijn we uitgestapt en daar zouden we in kunnen stappen in tramlijn 501, een van de mooiste tramritjes ter wereld (schijnt). Maar, heel Queen Street was ongeveer opgebroken dus deze tram was vervangen door de bus. Dan maar met de bus. We zijn met de bus tot aan High Park gegaan. Een mooi gelegen park, met hoogteverschillen. Op een aantal plekken in dit park had je speciale poortjes naar hondenuitlaatplekken. Voor deze poortjes stonden ook vuilnisbakken waar echt een verschrikkelijke lucht uitkwam. Hoogstwaarschijnlijk van alle hondenpoep die de baasjes verzameld hebben. Verder waren er nog gratis tennisbanen in het park. Stond een hoog hek omheen, dus gelukkig hoef je de ballen niet steeds van heel ver te halen. Hooguit een half uurtje mag je een baan claimen. Als de volgende dan wil, dan hangt hij zijn racket aan een soort kapstok bij het nummer van de baan die erboven staat aangegeven. Erg geinig. Aan de andere kant van het park kwamen we weer bij een metrostation en zo konden we terug downtown in. We wilden vervolgens graag naar de Toronto Islands, waarvandaan je het beste uitzicht zou hebben over de skyline van Toronto. Echter er gingen geen ferry's, want er schijnt een en ander te zijn ondergelopen op het eiland. Helaas! Ik wist nog wel een mooi plekje van waar we ook een mooi uitzicht zouden hebben, alleen dan moesten we weer de kant van het High Park op, waar we net vandaan kwamen! Maar goed, we hadden toch niet veel anders in ons hoofd om te gaan doen, dus hup weer met het openbaar vervoer naar ditmaal het Humber Bay Park aan de kust van Lake Ontario. Lake Ontario is een van de vijf grote zoetwatermeren in Noord-Oost USA en Zuid-Oost Canada. En groot is 'ie zeker! Vanaf Humber Bay Park hadden we een fraai uitzicht op de skyline van Toronto, iets minder dan het geweest zou zijn vanaf Toronto Island, maar het kon er mee door ;). Dit park was echter weer groter dan op de kaart leek en de nodige stapjes werden dan ook wederom gezet. Na wat plaatjes te hebben geschoten liepen we weer terug naar de bus. Er waren eigenlijk nog maar twee dingen die we graag wilden doen. Een hapje eten bij The Burgenator en de CN Tower in. We besloten eerst maar te gaan. Ten eerste omdat dit tentje om 20.00 uur al zou sluiten, maar ten tweede ook, omdat we dan rond de zonsondergang periode in de toren zouden zijn en dan ook de uitzichten in het donker mee kunnen pikken. Na weer een openbaar vervoer tocht hadden we dan eindelijk The Burgenator gevonden. De Google recensies zijn goed van deze burgers. Het menu konden we van de muur aflezen, leuk gedaan. We kozen allebei de commander burger. De burgenator fries waren op, dus ook ik ging net als Walter voor de 'rocket fries', die uiteindelijk iets teveel saus in plaats van frietjes bevatte. De burger was inderdaad erg goed (een van de betere) en met weer wat eten in de maag gingen we dan eindelijk richting de CN Tower, het symbool van deze stad. Deze toren is maar liefst 553 meter hoog en was tot een tiental jaar terug het hoogste losstaande ter wereld. We kochten twee kaartjes voor het observatieplatform op 350 meter, ook al verschrikkelijk hoog. Deze toren 'torent' ( ;) ) met gemak boven alle wolkenkrabbers uit. We tikten 36 dollar per persoon af. Wanneer we 12 euro bij zouden leggen zouden we ook naar skypod op 447 meter hoogte kunnen, maar we vonden het even goed zo (vooral ik vond het even goed zo qua hoogte, en Walter qua centen ;)). Ik denk dat we niet eerder in zo'n groot uitkijkpunt zijn geweest ergens anders in een toren, want er zaten meerdere verdiepingen in ter hoogte van het observatieplatform, restaurants, uitkijkpunten rondom en een glazen vloer. Ja, je leest het goed, een GLAZEN VLOER. Holy moly, wat is dit eng! Ondanks dat je weet dat het glas sterk genoeg is (het kan ruim 21.000 kg aan) en dat het eigenlijk niet anders is dan gewoon op een betonnen ondergrond staan, schreeuwt alles in mijn lichaam om níet op de glazen platen te gaan staan. Wat een gek gevoel zeg. Na een minuut of 10 kreeg Walter mij dan toch zo ver om een klein stukje op de plaat te gaan staan. Heb ik het toch gedaan, want je kunt deze toren natuurlijk niet verlaten zonder dat je op dat glas hebt gestaan!
Verder mochten we niet naar buiten, want het waaide te hard. Op het observatieplatform heb je rondom diverse uitkijkpunten waarvandaan je werkelijk een prachtig uitzicht hebt rondom. We waren er dus rond zonsondergang, heel mooi om op deze hoogte te zien. Het was vrij rustig in de toren, maar tijdens de zonsondergang liep iedereen richting dezelfde ramen en was het alsnog eventjes druk. Omdat we de stad ook in het pikkedonker wilden zien hebben we de tijd even gedood met een heerlijk koud biertje a 9 dollar pp (ex. tax en tip). Een paar mensen waren klaar bij hun tafeltje aan het raam en zo konden we de rest van ons biertje nog nuttigen aan het raam. Uren zouden we kunnen kijken naar dit uitzicht! Na het biertje was het helemaal donker en zijn we nog een keer een rondje gelopen en blijkbaar was de wind ook weer zodanig geminderd dat je weer naar buiten mocht. Dat had echter niet zo'n toegevoegde waarde. Inmiddels was het tegen half 10 en zijn we weer met de lift naar beneden gegaan. Binnen 58 seconden ben je weer op de grond. Halleluja, dat was echt de moeite waard. We liepen nog langs de kleedkamer van de 'edge walk'. Juist, dan ga je dus nog bóven het observatieplatform aan een koord over een daar speciaal voor gemaakte buitenruimte. Als ik er aan dénk krijg ik al zweethanden. Heel bizar. Heb onderaan een fotootje bijgevoegd voor het idee.
Na de zoveelste keer de metro opgezocht te hebben begonnen we onze terugreis naar onze auto. Na een ritje van 12 minuten met de auto kwamen we dan eindelijk iets na elven weer terug in ons hotel. Het laatste nachtje in het Best Western Plus hotel.

Aantal km gereden: +- 30 km
Aantal stappen gelopen: 24.020
Afstand met openbaar vervoer: ontelbaar